Biz ilk başladık çalışmaya bir koordinatörümüz oldu üçüncü ay nurtopu gibi. Nurtopu gibi diyorum çünkü aman başımızdan eksik olmasın pırıl pırıl, dünya iyisi, tecrübeli, sakin bir adam.İlk zamanlar O'nun evinde bir araya geldik, tanışma kaynaşma partisi misali. Departmanda çalışanlar, eşleri.... Ne keyifli bir geceydi...
Bu arada canım koordinatörümün eşi de benim yüksek lisanstan en sevdiğim örtmenim! Hayat işte...
Bu yine onların evinde yemek hazırlığı yaparken.... Evin kızları olarak bizler (!!!) hazırlık yapıyoruz. Geniş Amerikan ailesi ya da bizim kırsal kesimin koca ailelerinin bir arada yaşadığı köy evleri fikri bazen harika olabiliyor. Ancak sürekli böyle olsaydık çekilmez olurdu sanırım.
Bu daaa bu yıl başında bizim bölümün aldığı hal. İki eğitim teknoloğu ve bir koordinatör büyüdü, başka bir birimle birleşti, büyüdü büyüdü böyle oldu. Hatta yılbaşı partileri daha bir eğlenceli oldu.
İşte bendeniz de burada yeni yılda koordinatörümden beklentilerimi dile getiriyorum: Her yılbaşı oyunu gibi bir oyun oynuyoruz, herkes koordinatöründen beklentisini bir cümle ile söylüyor, kimi sağlıklı olsun diyor, kimi mutlu olsun ve Ayşe de "Aman Hocam" diyor, "İçinde bişiy tutmasın, aklına takılanı söylesin saklamasın"... İnsan içine atınca hem hasta olur, hem dürüstlükten uzaklaşır, söylemek lazım. Ne varsa uygun bir dille, ama söylemek lazım...
Hmmm... Bu da yine bendeniz fena halde çalışıyorum. Çoook çalışıyorum çoooooookkkkk....
Hayat işte...
No comments:
Post a Comment