Kayıp giden yıldızlar yola devam ederler di mi?

Dün akşamüstü Kafka'da oturmuş (yok kendisi şahsen Kafka değil, sadece kafenin adı o) çay eşliğinde karşılıklı minik bir rol oyunu oynuyorduk... Nerden çıktıysa artık, ben bir hayli koyu karanlık, huysuz, nihilist olduğunu sanan ama anlamını pek bilmeyen, oldukça frijit yaşlı (aslında genç?!?) bir vampir kadın oldum... oyundan bir iki replik:
-"kaç yaşındasın?"
-"ne biliyim 300'den sonrasını saymadım...çok sıkıcı teker teker yıl saymak"
-"çok şey biliyor olmalısın?"
-"kimse hiçbirşey bilemez, sadece bildiğini sanır..."
-"ama bildiğin bir tek şey bile yok mudur?"
-"cık..."
-"ama mesela ben kendim varım biliyorum"
-"sana öyle geliyor olmayasın? benim için yok olman an meselesi mesela..."
-"hmm... tamam o zaman... en azından her sabah güneşin doğduğunu ve her akşam battığını biliyorum?"
-"güneş doğup batmaz, dünya döner hepsi bu... tüm gerçek dediklerin ilizyon... bilmek yok... hiçbirşey yok...herşey sen öyle olduğunu varsayıp düşündüğün için öyle, gerçekte öyle değil, büyük ihtimalle hiç değil, hatta en çok hiç..."

Olabilir... ama her sabah o güneş ben görsem de görmesem de beliriyor tepemde, ya da farklı bir deyişle sürekli o sıcak koca yıldızın etrafında dönüp duruyoruz, biz güneş diyoruz ona, başka bir zaman evrenin başka köşesinden bakan bir göz için sadece bir yıldız, belki birileri için çoktan toz bulutu ya da kendi felaketlerinin habercisi....

Olabilir... zamanı biz kurguluyoruz, bölüyoruz, topluyoruz, ayırıyoruz... ama yine de bazı zamanlarda daha parlak ortalık, gün geçiyor gece basıyor, bir karanlık ortalık... pırıl pırıl yıldızlar çıkıyor o karanlığın aralandığı her köşesinden evrenin... şimdi biz o yıldızların bazılarını kuyruklu yıldız olarak kırk yılda bir bizim gezegene yakın geçerken, anlık da olsa görebiliyoruz ya; hah işte o "kayıp giden" dediğimiz yıldızlar yollarına devam ediyorlar diye inanmak istiyorum. Dedemin, babamın, babaannemin, anneannemin, büyük teyzemin, büyük dayımın şimdi artık birer yıldız olduğuna, evrende özgürce salınmakta olduğuna inanmak istiyorum. Dali'nin de bir yıldız olacağına inanmak istiyorum. Kendim için önemli değil ama pek sevdiklerim için gerçekten en ön koltuktan sonsuz bir evrende bol huzur mutluluk dolu manzara diliyorum evrensel yolculuklarında...